حشیش و عملکرد عصبی‌شناختی

تحقیق درباره‌ی وابستگی به کانابیس، سوء مصرف، مصرف تفننی و کاربردهای بالینی آن، هم‌چنان در حال انجام و رو به گسترش می‌باشد. افزایش روز‌افزون سوء مصرف کانابیس در سراسر جهان، باعث جهت‌گیری بیشتر تحقیقات به سمت فهم عوارض ناشی از مصرف آن، به ویژه تأثیر سوء آن بر عملکرد مغز و در نتیجه تأثیر بر رفتار شده است. علی‌رغم تاریخچه‌ی کهن سوء مصرف کانابیس توسط بشر، دانش ما در مورد تأثیرات این ماده بر مغز و عملکرد آن هم‌چنان ناقص است. مطالب علمی فراوان و مملو از تعابیر موافق و مخالف در خصوص یافته‌های علمی مربوط به کانابیس، در بین رشته‌های مختلف وجود دارد. از جمله اینکه نتایج حاصل از تحقیقات نوروسایکولوژیکی نشان داده‌اند که عمده‌ی مشکلات شناختی شامل نقص در یادگیری و به یادآوری اطلاعات جدید می‌باشد که این نقص بیشتر در بین مصرف‌کنندگان طولانی‌مدت، مصرف زیاد و مکرر کانابیس دیده می‌شود. البته این‌گونه نقص‌ها در عملکرد شناختی، چند روز پس از ترک کاهش یافته و پس از یک ماه به حالت اول خود برمی‌گردد. علاوه بر این، اهمیت عملکردی و بالینی چنین اثراتی گاهی به خاطر شدت کم آن‌ها مورد سوال واقع می‌شود. از طرفی، مصرف محدود کانابیس نیز (برای مثال به منظور اهداف درمانی) با نقص عصبی‌شناختی قابل سنجش همراه نیست. بنابراین بر اساس نتایج تحقیقات فعلی می‌توان گفت نقص در عملکردهای نوروسایکولوژیکی در مصرف‌کنندگان کانابیس در مقایسه با گروه کنترل، کم‌تر از مقدار مورد انتظار ماست. در این مقاله، مروری خواهیم داشت بر تحقیقات انجام شده در رابطه با اثرات حاد و مزمن مصرف کانابیس بر عملکرد عصبی‌شناختی که با استفاده از متدولوژی‌های تصویربرداری عملکردی مغز، الکتروآنسفالوگرافی و آزمون‌های نوروسایکولوژیکی انجام گرفته است.